بررسی جمعیت شناختی نئوپلاسم های دستگاه ژنیتال داخلی زنان در بیماران مراجعه کننده به مراکز آسیب شناسی شهر بیرجند (خراسان جنوبی) از سال ۱۳۷۵ تا ۱۳۸۵

زمینه و هدف: یکی از اولین گامهای شناخت نئوپلاسم ها بررسی اپیدمیولوژیک آن است. آگاهی از وضعیت اپیدمیولوژیک انواع نئوپلاسم ها می تواند ما را در برنامه ریزی در مورد آموزش، تحقیق و درمان بر اساس نیازهای منطقه یاری کند. مطالعه حاضر با هدف بررسی اپیدمیولوژیک نئوپلاسم های ژنیتال داخلی زنان در بیرجند انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 2979 پرونده بیوپسی مربوط به ژنیتال داخلی زنان مراجعه کننده به مراکز آسیب شناسی شهر بیرجند از سال 1375 تا 1385 مورد بررسی قرار گرفت؛ پرونده هایی که گزارش پاتولوژی آنها نئوپلاسم های خوش خیم و بدخیم، ضایعات پره نئوپلازیک و کیست های فیزیولوژیک تخمدان بودند، از بین تمام پرونده های بیوپسی استخراج شدند؛ سپس فرم بازنگری که شامل اطلاعات فردی، محل برداشت نمونه، تاریخ برداشت نمونه، تشخیص آسیب شناسی، تشخیص اولیه و نوع رفتار ضایعه بود، تکمیل گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده نرم افزار آماری spss و آزمونهای آماری chi-square و t در سطح معنی داری 05/0p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: بیشترین موارد آسیب شناسی مربوط به رده سنی 40-59 سال (47%) و ساکن شهر (9/79%) بود. فراوانی نئوپلاسم های بدخیم در روستا دو برابر شهر و ضایعات پره نئوپلازیک سه برابر شهر بود. بیشترین بدخیمی ژنیتال داخلی زنان مربوط به سرویکس بود. در رحم بیشترین فراوانی نئوپلاسم های خوش خیم مربوط به لیومیوم، بیشترین فراوانی ضایعات پره نئوپلازیک، مول کامل و بیشترین فراوانی نئوپلاسم های بدخیم، آدنوکارسینوم بود. در سرویکس بیشتری فراوانی تومورهای خوش خیم، پولیپ آندوسرویکال و بیشترین فراوانی تومورهای بدخیم، squamous cell carcinoma (scc) بود. 1/73% از آسیب شناسی بیماریهای تخمدان، کیست های فیزیولوژیک بودند که 7/50% آنها مربوط به کیست لوتئال بود؛ همچنین تراتوم بالغ با 7/30% بیشترین موارد نئوپلاسم های خوش خیم و کارسینوم های اپی تلیال با 5/53%، بیشترین فراوانی تومورهای بدخیم را به خود اختصاص داده بودند. فراوانی ضایعات بدخیم در طی 10 سال بتدریج افزایش داشت (3/2% در سال 75 و 21% در سال 84). نتیجه گیری: با توجه به فراوانی بدخیمی های سرویکس، بررسی عوامل خطر مثل سن ازدواج، تعداد زایمانها، سطح اجتماعی- اقتصادی و عفونتها ضروری می باشد. همچنین برنامه ریزی جهت انجام صحیح و دقیق غربالگری سرطان سرویکس بخصوص در زنان روستایی از اهمیت بسزایی برخوردار است.